Moto “Automoto” 2 3/4 PK type Toerist D
Motor : – 2 cylinder in V, “Automoto-Moser”, boring:56 mm – slag : 70mm – bediend door kleppen.
Magnéto (magneet-ontsteking): – Bosch hoogspanning geblindeerd
Carbu : “Automoto-Moser” met gasschuifbediening aan het stuur – hevel op de carbu voor bijkomende luchttoevoer.
Benzinetank : vernikkeld en versierd koper met een inhoud van 6 liter benzine en 1 liter olie. – aftapkraantje.
Aaandrijving : Door trapeziumvormige aandrijfriem
Elastische voorvork : Type “Wright” met compensatieveren
Remmen : Vooraan – remmend op een poelie-velg, bediend door een pedaal links naast de magnéto
Frame : gemaakt uit rechte buizen, onderaan onderbroken om het motorblok te steunen via stalen motorplaten. Afstand tussen de grond en de centrale bovenste buis 0,725 meter
Spatborden : versterkt en makkelijk demonteerbaar – Spatlap onderaan het voorste spatbord
Banden : “Continental” van 600 x 50, versterkt achteraan.
1911 – Na te zijn onderbroken in 1907, werd de produktie hervat door de firma : “ Nle CML”, (Nieuwe CML)
Een akkoord met de Zwitserse motorenfabrikant Moser werd afgesloten voor de produktie van de Monocilinders 2 PK ( boring 68 x slag 78 mm, inhoud 283,3 cc ) en de tweecilinders in V van 2,75 PK ( boring 68 x slag 78mm, inhoud 552,2 cc).
Magneetontsteking en carburateurs waren van Moser. De frame onderdelen lijken copies te zijn van de Motorêve. En daar deze frames kaal werden aangeboden voor gebruik aan de fabrikanten, kan men zich afvragen of het niet een Moto-Rêve frame was, dat gedurende een tijd geleverd werd in St-Etienne .
Deze hypothese is tot stand gekomen door onderstaande redenering.
Een uitstekende illustratie uit de katalogus van Moto-Rêve van 1913, toont de twee-cilinder type C op dezelfde schaal als de tekening van de tweecilinder Automoto, gepubliceerd in de uitgave “Cycles et Automobiles Industriels”; vervolgens werd het frame van de Moto-Rêve gedraaid en werd het frame van de Geneefse motorfiets over dat van de motorfiets stéphanoise (Automoto) gelegd.
Zoals de opvolging van de 4 illustraties hieronder bewijst, is een zekere twijfel gerechtvaardigd.
De frames van enkele Moto-Rêve ’s van 1912 en 1913 komen meer dan waarschijnlijk bij Automoto vandaan, ook al kregen ze in Genève een verschillende uitrusting.
Motor … … Automoto Moser 2PK
Kleppen … … Bediend
Boring … … 68 m/m
Slag … … 78 m/m
Magnéto … … Bosch hoge spanning
Carburator … … Carburateur Moser
Tank … … Vernikkeld koper, inhoud 5 liter benzine en 2 liter olie.
Transmissie … Door middel van trapézoïdale riem
Twee remmen … Vooraan op de velg en achteraan in de naaf
Voorvork … … Schommelend
Spatbord … … Staalplaat
Frame … … Speciaal versterkt, hoogte 50 cm
Wielen … … Diameter 600
Voetsteunen … … Omkeerbaar
Bagagedrager … Achteraan
Zadel … … Met veren, speciaal voor motorfiets
Gewicht … … 35 kilo
Banden … … “Persan” versterkt.
Hiernaast, een foto uit de katalogus van 1912, dat de rechterzijde van de motorfiets laat zien, ditmaal uitgerust met de schommelende voorvork.
1912
Dezelfde basismodellen, aangeboden voor respectievelijk 850 en 950 Francs.
Een eerst vorm van vering, die wel licht schijnt te zijn, wordt geïntroduceerd. Zij lijkt sterk op die van de motorfiets KD …..
Er bestaan 2 katalogen, één met een paars voorblad en een met een kastanjebruin voorblad.
1913 – In 1913 vindt een volledige ommekeer plaats: In een nieuw rijwielgedeelte, nu veel moderner, zijn 2 Moser zijklepsmotoren ingebouwd : Het type T , krijgt de “beloofde” oude twee-cylinder van 3,5 pk ( zonder enige aanpassingen van de afmetingen : nog steeds een boring 68 x slag 76 mm voor 552,2 cc), daarentegen profiteerd het model M van een nieuwe vertikale ééncilinder van 2,5 pk (boring 68 x slag 80 mm, zijnde 290,5 cc); volledig verschillend van de vorige 2 pk motor. Een koppeling is een optie, maar een mooie hangende voorvork van het merk “Wright”, aangeboden door de firma, wordt gebruikt.
Het lijkt er op dat, ondanks dat de bijbehorende katalogen niet gedateerd zijn, de modellen van 1912 verder verkocht werden onder de naam SCL tot het begin van de eerste wereldoorlog in 1914. De motorblokken kwamen nog steeds bij Moser vandaan, maar hebben nu als opschrift Automoto.
Onze Koppeling Automoto
“Onze nieuwe koppeling is van het soort met platen, wat ons het beste leek voor de motorfiets, daar het maximale progressiviteit toelaat en de minste hinder geeft.
Wij waren van mening te moeten afstappen van hinderlijke uitstekende poelies en van koppelingen die tot stand kwamen door de spanning van de aandrijfriem, wat een tweede keus is en een slechte technische oplossing, met een veelvuldig onregelmatige werking die de oorzaak van de snelle slijtage van de aandrijfriemen is en geen ander voordeel heeft dan een lagere tweedehandse prijs.
Deze koppeling is de meest robuste en meest zekere die er te maken is. Daar komt bij dat de demontage buitengewoon simpel is en de smering er voor zorgt dat de koppeling altijd zijn progressieve werking behoudt zonder bijkomende afstellingen.”
1914
Het assortiment werd aanzienlijk uitgebreid: met een 2 ½ PK ééncilinder type M en 3 ½ PK ééncilinder (type nader te specificeren); een tweecilinder, 2 ¾ PK die terug is onder de naam type D, een 3 ½ PK type T blijft behouden, daarentegen verschijnt een 6 PK ( type niet vastgesteld ), waarbij deze laatste twee modellen kunnen worden geleverd met zijspan. 
Twee soorten koppeling en vork afhankelijk van de cilinderinhoud van de motor.
In aanvulling op de standaarduitvoeringen, de zogenaamde “Toeristische” versies, werden de “Luxe” versies aangeboden, het grootste verschil is een riemspanner. We kunnen voor de 2 1/ 2 ééncilinder en 3 1 / 3 tweecilinder een koppeling met tandwielaandrijving krijgen voor op een motorpoelie met een grote diameter, wat een positieve bijdrage is voor de goede prestaties van de band en om het wegglijden te beperken.
Ze zijn identiek – een plaatje uit een catalogus als bewijs – een combinatie van een koppeling met tandwielaandrijving met kettingaandrijving, dat de 3 ½ PK “Sport T “ eerder plaatste in de voorhoede van de technologie.
Eindelijk verschijnt de mogelijkheid van een achterste naaf met koppeling en 2 of 3 versnellingen voor de versies “Touriste” en “Luxe” op de facturen 420 of 470 francs; zonder vermelding van merk ( zoals Armstrong of Sturmey-Archer ) dacht men dat ze waren zelfgemaakt.
Moto “Automoto” 2 3/4 PK type Toerist D
Motor : – 2 cilinder in V, “Automoto-Moser”, boring:56 mm – slag : 70mm – bediend door kleppen.
Magnéto(magneet-ontsteking): – Bosch hoogspanning geblindeerd
Carbu : “Automoto-Moser” met gasschuifbediening aan het stuur – hevel op de carbu voor bijkomende luchttoevoer.
Benzinetank : vernikkeld en versierd koper met een inhoud van 6 liter benzine en 1 liter olie. – aftapkraantje.
Aaandrijving : Door trapeziumvormige aandrijfriem
Schommelend voorvork : Type “Wright” met compensatieveren
Remmen : Vooraan – remmend op een poelie-velg, bediend door een pedaal links naast de magnéto
Frame : gemaakt uit rechte buizen, onderaan onderbroken om het motorblok te steunen via stalen motorplaten. Afstand tussen de grond en de centrale bovenste buis 0,725 meter
Spatborden : versterkt en makkelijk demonteerbaar – Spatlap onderaan het voorste spatbord
Banden : “Continental” van 600 x 50, versterkt achteraan.
Opklapbare parkeersteun : met automatisch hechting aan het spatbord
Prijs : 975 francs
Accessoir voor rem werkend op het binnenste van de poulie-velg: 25 fr
Accessoir voor geluisdemper met keuzeklep voor vrije uitlaat 25 fr
Accessoir voor schommelend voorvork “Automoto” 50 fr
Accessoir voor bagagedrager in buizenstructuur, autogeen gelast: 10 fr
————————————————————————————–
Alleen de uitrusting van de fabrieken “Automoto” kan een dergelijke perfecte machine realiseren voor een dusdanig lage prijs.
Moto “Automoto” 3 ½ PK type Sport T
Motor : – 2 cilinder in V, “Automoto-Moser”, boring:68 mm – slag : 76mm – bediend door kleppen.
Magnéto (magneet-ontsteking): – Bosch hoogspanning geblindeerd
Carbu : “Automoto-Moser” met gasschuifbediening aan het stuur – hevel op de carbu voor bijkomende luchttoevoer.
Benzinetank : koper, van achter aflopend,extra luxe versierd – filter in benzineleiding – aftapkraantje.
Aaandrijving : Door trapeziumvormige aandrijfriem, extra verstevigd, keuze uit leder “ Houben” of rubber.
Riemspanner: gepatenteerd “Automoto”, functioneert automatisch .
Schommelend voorvork : “Automoto” een dubbel gelede parallellogram.
Twee remmen: Vooraan en achter- remmend op de poelie-velgen, de ene bediend door een pedaal en de andere door een hendel aan het stuur.
Frame : Verlaagd achteraan – bovenste centrale buis, gewelfd – bedekt met geëmailleerde zwarte lak en versierd met lijntjes.
Voetsteunen: met aluminium schoenen
Spatborden : versterkt met wangen aan de zijkant en makkelijk demonteerbaar – Spatlap onderaan het voorste spatbord
Banden : “Continental” van 600 x 50, versterkt achteraan.
Opklapbare parkeersteun (standaard) : met automatisch hechting aan het spatbord
Prijs : 1300 francs
Type “Sport D”, zelfde model maar met een motorblok 2 3/4 pk, banden maat 600 x 55
Prijs : 1.180 francs
Ideale machine voor veel toeristische ritten
De mensen zagen de opkomst van de versies “Sport” T of D met verlaagd frame en een alternatief vrije uitlaat bediend door een pedaal. Indertijd hadden de motoren een uitlaat zonder noemenswaardige dempingsmateriaal in de knalpot. Dit werd niet geplaatst, omdat de 2 en 3 PK motoren uit die tijd al niet zo veel vermogen hadden, helemaal geen vermogen meer zouden hebben. Dus reden ze toen allemaal lustig rond met een vrije uitlaat. Dit gaf veel herrie.
Op zich was dat in het wijdse Franse platteland geen probleem, maar in de steden en dorpen kwamen er snel verordeningen om deze herrie aan banden te leggen. Dus bouwden de fabrikanten in de knalpot een soort klep die de uitlaat (en de herrie) bijna volledig afsloot waardoor het probleem weer eens goedkoop van de baan was. Eenmaal buiten de steden en dorpen kon men al rijdend via een pedaal binnen voetbereik, deze klep terug openzetten en had je weer de beschikking over het volle vermogen (en de herrie) van de motor.
De aandrijving van deze “Sport T” is een een combinatie van een koppeling met tandwielaandrijving met kettingaandrijving: zijn tijd ver vooruit!
Er is een fout opgetreden bij de beoordeling van de 500 door de wedloop met de 350 die in feite één cilinder van 452cc heeft.
Beschrijving Course 500 cc
Motor: monocilinder vertikaal. Bediend door kleppen met tuimelaars
Magneet: Bosch Z.A.I.
Carburateur: injectie
Aandrijving: Door trapeziumvormige aandrijfriem
Schommelend voorvork : “Automoto” nr2
Frame: Verlaagd achteraan
Twee Remmen : Vooraan en acteraan- remmend op een poelie-velg, één bediend door een pedaal en de ander door een hendel aan het stuur.
Spatborden : versterkt
Banden: “Continental of Dunlop” 650×55
Prijs: met 350 cc motor, boring 70 mm, slag 90 mm 1900 fr.
Prijs: met 500 cc motor, boring 80 mm, slag 70 mm 2100 fr.
We kunnen voor de 2 1/ 2 ééncilinder en 3 1 / 3 tweecilinder een koppeling met tandwielaandrijving krijgen voor op een motorpoelie met een grote diameter, wat een positieve bijdrage is voor de goede prestaties van de band en om het wegglijden te beperken. Ze zijn identiek een combinatie van een koppeling met tandwielaandrijving en kettingaandrijving, dat de 3 ½ PK “Sport T “ eerder plaatste in de voorhoede van de technologie.
Eindelijk verschijnt de mogelijkheid van een achterste naaf met koppeling en 2 of 3 versnellingen, voor de versies “Touriste” en “Luxe” die op de facturen vermeld staan voor 420 of 470 francs; zonder vermelding van merk ( zoals Armstrong of Sturmey-Archer ) , waardoor werd gedacht dat ze waren zelfgemaakt.
Tenslotte, de kers op de taart, twee ( of drie) “competitie-afnemers” werden de 350cc en 500cc aangeboden… dit is een manier om over de prijs te praten: 1900 fr. en 2100 fr. voor de eerste plaats!
De hele reeks van de Moser motoren. De mooie voorvork is, thans, Automoto genoemd en niet Wright… De productie, ondanks de hoge prijzen, moest groot genoeg zijn geweest te oordelen naar het grote aantal overgebleven motorfietsen. Er is zelfs een type “350 race” gevonden. In een toestand….
Deze 550 race-uitvoering staat op bladzijde 7 van de katalogus van 1914…met bagagedrager.
Heeft zij heeft werkelijk bestaan of is de cilinder vernoemd naar de gelijkenis van een schelp type grafisch? Mysterieus.
1919
Sommige motorfietsen met frames van de modellen uit 1913 en twee-cilinder Mosers, duiken op zolang als de voorraad duurde. Stel je eens voor, in de collectie, een exemplaar uitgerust met een motor uit 1906… De motoren van Ultima slaagden daarin. Ervan uitgaande dat het meestal zo was dat de frames zolang werden gebruikt totdat de voorraad op was.
1922
Het begin van de verkoop van fietsen en andere activiteiten, maakte de noodzaak om terug te keren naar gemotoriseerde fietsen voor die datum niet voelbaar. Een eerste poging om een motorfiets te verkopen, zal zijn door de verkoop van een 350 Gillet d’Herstal tweetakt. Ik had daar nog nooit van gehoord, maar een catalogus door Oliver Loungueville is gevonden en dit is onweerlegbaar bewijs. Hoeveel exemplaren er zijn verkocht? Misschien wel geen.
De Automoto-Gillet “Luxe” zoals gepresenteerd in een prospectus dat is gedateerd uit 1922. De effectiviteit van de marketing is meer dan twijfelachtig.
1923
De terugkeer naar de motorfiets zal een feit worden door de manier 
waarop de oorspronkelijke fiets met hulpmotor ge-inspireerd is op de Evans Cyclemotor. Blijft vooral opmerkelijk dat de aandrijfpoelie opzij en naar voren van het blok geschoven kan worden om een langere riem mogelijk te maken. Nader beschouwd, terecht, omdat het de opgangbrenging goed bevorderd. Interne tandwielaandrijving en koppeling met platen zijn niet, zeker niet, de dingen die zo gewoon zijn als op kleine motoren. Goed gepresenteerd en een goede prijs. Deze motorfietsen, gedoopt type MA, verkopen goed in het begin van 1923.
1924
Ongetwijfeld aangemoedigd door dit succes heeft de firma bij het lanceren van de MB hetzelfde algemene plan herhaald, maar uitgerust met twee snelheden en een kickstarter. Zeer snel zal de cilinderinhoud van het MC-type tot 175 worden verhoogd. De verkoop zal niet, verre van dat, overeenkomen met die van de fiets met hulpmotor met hun gemoderniseerde tank.
1925
Alleen het type MA is in stand gehouden. Terluiks verschijnt de 175 MH JAP
motor Aza. De volgende serie van de
175 MF motor Automoto, zal een groot succes kennen. Waaronder de sportuitvoering. We zien de ontsteking door een magnetisch vliegwiel en de gescheiden smering door een pomp die geplaatst is op het carter van de primaire overbrenging, overigens, de indeuking is een constuctie op alle verdere uitvoeringen. Dezelfde motor rust de serie MS uit, economischer met een directe riemaandrijving en magneetonsteking met vliegwiel.
Evolutie, tevens in 1925, van de 100cm3 MA ( die een BMA voor zijn tijd was, auto registratie bestond toen nog niet ) die een nieuwe tank en een ander stuur ontvangt en die nu wordt gepresenteerd met een snelheidsmeter… gemonteerd als optie. 
De tankstickers als “signature” ( D185 referentie, lengte 132 mm ) worden steeds vaker vervangen door “Auto” en “Moto” te scheiden door een klavertje.
1926
De 1e april 1926, is de oprichting van de Sociëtë Française des Boîtes Campbell die, hoewel een schijnbaar afzonderlijk bestaan, met hoofdkantoor in de Bron, in de buurt van Lyon, een pure emanantie/voortvloeisel van Automoto lijkt geweest te zijn. Voor het eerst verschijnt het type “P met tandwielaandrijving” een vereenvoudigde versie van de 175 MF uitgevoerd met versnellingsbak, 
maar in de plaats van de versnellingsbak, uitgerust met een vertragingskast (Transmissiesysteem dat een afname van de snelheid bewerkstelligd door een (remmende) verhoging van het koppel. Dit gebeurt door het bijschakelen van een belastend tand en/of vliegwiel, dat de omwentelingssnelheid van de aandrijfas afremt.) met koppeling en pedalen. De benaming MS employée in 1925 is vervangen in 1926 door het type “P zonder tandwielaandrijving”. 
Eindelijk het begin van de viertakt serie GM. Eerst met een 250 Moser. Dit model zal, in de algemene lijn, min of meer aan de basis liggen van alle volgende Automoto’s tot 1930.
1927
In februari maakt Moser plaats voor een Zürcher. Een “laterale” versie uitgerust met een JAP zal volgen. Dit zijn fijne machines uitgerust met een voorvork van Webbs die het een verbazingwekkend moderne uitstraling geeft. Boîtes Campbell, natuurlijk.
De eivormige tank is ontworpen in 1925 en niet meer gebruikt sinds de MF, het zij zo:
MF1: “Populaire”, schommel voorvork, ontkoppellen met kick maar zonder versnellingsbak. Riemaangedreven. Geen voorrem. Eenvoudige uitlaat. Zij vervangt het type P met tandwielaandrijving.
MF2: “Warians”: Hetzelfde maar met schakelen van de versnelling door een verstelbare poelie.
Ook bekend als “W”, of soms MS.
MF3: “Touriste” idem met uitzondering van vernellingsbak met 2 versnellingen.
MF4: “Sport” dubbele uitlaat tot drie vernellingen en overbrenging ketting/ketting. Webbs voorvork. Trommelrem vooraan.
De tentoonstelling in oktober 1927 zag een waarachtige explosie van het scala aan motorfietsen samen met het begin van de handel van alle “A quelque-chose”. Zo krijgt de MF4 de ingedrukte lijn en de vorm van de tank van de GM en wordt de A1. Dezelfde ontwikkeling gebeurt bij de MF1 genoemd “Touriste populaire”. Maar het verdwijnen van de eivormige (ovoïde) tank, en meer bevreemdend, de Webbs voorvork, wordt slecht geaccepteerd door de klanten. Bij de produktie zien we de toepassing van een laterale 350 motor “maison”, die zuiver geïnspireerd is op de Blackburn; de uitrusting van de A3. Generalisatie van de décalque ( is de afdruk op de tank, of het zijpaneel, met repectievelijk, de naam van het merk en/of de type aanduiding. Dit langs beide zijden: in dit geval het merk AuTomoTo ) in lat-vormige letters (karakters), met de lijnen van de (letters) T, er bovenuitstekend. De versiering van de tank en de jerrycan voor de benzine voor de twee-takt is de klassieke “flammé” van het moederbedrijf op een grijze achtergrond.
1928
Eind 1927 wordt de marketing van de nieuwe producten gepresenteerd met de 175 cc A1, genoemd “Bol d’Or” ( hoewel dit niet de versie is die wordt getoond ) en de 250 A2 ( ook genaamd MY ), uitgerust met een tweetakt motor van Automoto, overgenomen van de MF.
Blijft dus een dubbele naam over voor bijna alle types uit de serie, er rekening houdend met dat catalogi altijd de verschillende benamingen van de serie “A” gevolgd door een nummer laten zien . Er zijn dus:
– A1:175 = “Bol d’Or”
– A2:250 = “Grand-Sport” soms “MY”
– A3:350 = met Automoto-motor en …= “Tourisme-Confort”
– A4: hetzelfde rijgedeelte als de A3, maar met een (zwitsers motorblok) Zurcher 350cc met tuimelaars en uitwendig vliegwiel = Sport-Confort.
– A5: 500 JAP zijklepper = “Grand Tourisme-Confort”
– A6: 500 JAP kopklepper = “Grand-Sport-Confort” Gedurende het jaar verschijnen twee extra modellen.
– A7: 175 economisch; dat is, ongeveer, een MF3 met een tank van een A1 gemonteerd die wordt genoemd “Touriste Populaire”; 2 versnellingen en een riemaandrijving.
– A8: Als de A7, behalve met kettingoverbrenging; deze versie heeft geen ander benaming.
De productie verloopt goed voor quasi alle modellen met uitzondering van misschien de A2. De mooie 500 kopklepper A6 lokt sommige klanten ondanks de prijs van 8000 francs, die daarna verlaagd werd tot 7550. Met bijwagen (side-car) en Bosch verlichting, kost deze machine in het begin 12000 francs! Het moet gezegd worden dat het silhouet en de afwerking het een geweldige machine maakten. Dat is, trouwens, waar voor de alle modellen. Soms is een A1 een sterke aantrekkelijke keus…
1929
Aan het eind van het jaar 1928, ongetwijfeld op het moment van de tentoonstelling, werd er een gevouwen publiciteitsblaadje ,waarop nog steeds de 175 A7, die, voorheen als model “populaire” bekend stond , nu “Confort” genoemd en de oude A1 “Bol d’Or”, herdoopt in AS8 ” Sport-confort”. Daar waren nu bijgevoegd de AL8 “confort-Luxe” en de ASL8 “Sport-Confort-Luxe “, die niets anders waren dan de modellen A8 of AS8, uitgerust met electrische verlichting van Alterno-France. Alle 175 cc modellen behielden hun (tussen de buizen) benzinetank.
Even een nadere toelichting over de benaming(en) van de verschillende modellen. Dit geldt voor bijna alle modellen van alle franse merken vóór de jaren ’30.
De letter “A” stond voor de benaming van het (eerste uitvoering) basis model van en motorfiets.
Dat wil zeggen, dat zolang het rijwiel gedeelte, het motorblok of de tank niet veranderd was, de basis benaming “A” behouden werdt tijdens de productie.
Indien één van deze drie elementen , aangepast / vernieuwd werdt, kreeg het model een “B” benaming als eerste letter in zijn modelbenaming.
Dan kon er bv: S=Sport, L= luxe, C= Confort , P= populaire, enz bijstaan, naargelang een verandering in uitrusting en/of presentatie.
Na 1930, werden de modelbenamingen al duidelijker volgens merk en uitrusting en vermogen.
Voorbeelden hieronder van bv: bij de merken : Monet-Goyon en/of Koehler-Escoffier) en zijn afgekorte versies bij hun modelaanduiding, zoals bv :
– MG of KE AL17 : voluit geeft dat dan : Monet-Goyon of Koehler-Escoffier , model A , luxe , motor 175cc
– MG of KE ALS35 : voluit geeft dat dan : Monet-Goyon of Koehler-Escoffier , model A , luxe, sport, 350 cc
– MG of KE ASC50 : voluit geeft dat dan : Monet-Goyon of Koehler-Escoffier , model A , sport, confort , 500 cc
In dit zelfde blaadje is de A3 nogmaals aanwezig. Eind 1928 werd ook de opvallende zadeltank voor een micro-serie van de 250 cc kopklepper JAP motor uitbesteed aan Styl’son.
Vervolgens, op een niet nadere datum, werd de complete serie uit 1929 onderwerp van een grote catalogus met opvouwbare pagina’s. De 175 verdwijnt evenals de A7, terwijl alle andere modellen worden de nieuwe viertakten met zadeltank, die beschikbaar zijn zonder verlichting of met elektrische verlichting (in dit geval wordt de letter A gevolgd door de letter L ) door de dynamo en de accu.
A9 350 “Grand-Tourisme”en AL9 “Grand-Tourisme-Luxe”: dezen vervangen de A3, waarmee ze de bas-motor (71 x 88 mm) vertegenwoordigen, maar met een cilinder met losse pet, de eersten van gietijzer en daarna van aluminium.
A10 350 “Grand-Sport-Monobloc”en AL10 “Grand-Luxe”, A11 500 “Super-Sport-Monobloc” en AL11”Grand-raid”met Chaise blocmotor door ACT; door deze te gebruiken werden hun bijnamen “les batteuses” (dorsmachines): Zij vervangen de A5 en de A6 die te duur werden om te produceren.
A12 250 “Touriste” en de AL12 “Touriste-Luxe”: uitvoeringen verlaagd tot 250 cc ( boring 60 mm in plaats van 71 mm ) van de A9 en AL9, die de A2 hebben vervangen.
A13: sommige documenten van de fabriek noemen een A13 met 350 cc: Of die geproduceerd is?
Er is een scala aan kleuren beschikbaar voor tanks variërend van de eenvoudige zwart emaille met gouden biezen tot de nikkel met paarse zijpanelen (tankrubbers?)met ,apropos, in verscheidene grijs of blauw “Automoto”. Daarnaast is de klassieke “flammé (gevlamd)” handgemaakt, waardoor het verschillend is van de ene machine met de andere.
De volgende pagina geeft een overzicht van de types van alle modellen van 1904-1929 en opent in een nieuw tab.
1930 zal een keerpunt worden en er zullen grote veranderingen in alle richtingen van het moederbedrijf plaatsvinden.